Cambodia en Thailand - Reisverslag uit Manipala, India van Chrissie & Marie-Louise - WaarBenJij.nu Cambodia en Thailand - Reisverslag uit Manipala, India van Chrissie & Marie-Louise - WaarBenJij.nu

Cambodia en Thailand

Door: Chrissie & Marie-Louise

Blijf op de hoogte en volg Chrissie & Marie-Louise

27 April 2015 | India, Manipala

Lieve allemaal,

Sorry voor de radiostilte van de afgelopen weken. Het gaat goed met ons! We waren gewoon ontzettend druk met leuke dingen doen, relaxen, mooie dingen zien, over nieuwe landen en culturen leren etc. Momenteel hebben we week 1 van de conferentie in India er op zitten, over minder dan tien dagen gaan we al naar Ethiopië! Hieronder zullen we proberen een overzichtje te geven van de avonturen die we hebben ondernomen in Cambodja en Thailand waar we met een hele leuke en gezellige groep van zes meiden van de master Global Health hebben rondgereisd en vakantie hebben gevierd. Het was heel leuk om elkaar op deze manier beter te leren kennen. Ook is het grappig om te merken dat je op een gegeven moment niet meer door hebt welke taal je nou tegen wie moet praten en je dus gewoon van alles (Nederlands, Engels en af en toe een experimenteel woordje Duits) door elkaar zegt.

Nadat we na een lange reis met grote temperatuurwisselingen (13 graden in Nederland, 3 graden in Moscou en 33 graden in Bangkok) waren aangekomen bij het hostel van bestemming, werden we herenigd met onze vriendinnetjes. Nadat we wat verhalen hebben uitgewisseld en lekker konden douchen, hebben we een rustig dagje gehad met een bezoek aan het huis van Jim Thompson bezocht, de man die de Thaise zijde-industrie op de kaart heeft gezet. Hij verzamelde heel veel kunst en mengde de traditionele Thaise architectuur met westerse waardoor zijn huis als een museum kan worden beschouwd. Het was ook echt mooi! ’s Avonds zijn we met de boot naar een markt gegaan – Asiatique – waar ze werkelijk van alles verkochten, van portemonnees tot van Persie shirts, en dat allemaal in combinatie met lichtjes, muziek en veel gezelligheid. Deze avond maakte we het niet zo laat want we moesten de volgende dag om 7 uur alweer vliegen naar Cambodja. Dat betekende de we om 4 uur ‘s ochtends alweer naast ons bed stonden. Dit was voor ons geen enkel probleem; lang leve de jet-leg!!

Cambodja is echt een prachtig en puur land. De eerste twee dagen hebben we in Phnom Penh doorgebracht met rondlopen door de stad, bekijken van verschillende musea waar we meer leerden over de geschiedenis van Cambodja, een paleis en een boottocht over de rivieren. Het was echt vreselijk warm (denk 37 graden) en dan kost het natuurlijk allemaal wat extra energie.. De tuktuks vonden we erg leuk en alhoewel het soms wat eng was om te kijken waar de chauffeur heen reed (richting de voorzijde van alle tegenliggers bijvoorbeeld) hebben we het allemaal zonder kleerscheuren overleefd. En als we toch per ongeluk een scheur opgelopen hadden (niet door de tuktuk) was dat geen probleem want aan marktjes met kleren en andere koopwaar was geen tekort. We hebben lekker een aantal keer de kraampjes langs gelopen en van kijk-kijken-niet-kopen is niet veel terecht gekomen.

Vervolgens zijn we op woensdag ochtend met onze persoonlijke mini-van plus chauffeur naar een andere plek gegaan, midden in de bush bush. We verbleven op een ecologische boerderij/hostel wat echt een droomplaatje was. We hebben een middag doorgebracht met een mevrouw die bij een aids programma werkt in Kampot, een ruraal gebied in Cambodja. We zijn bij enkele mensen thuis geweest waar we vragen konden stellen over hun dagelijkse leven en ook over hoe zij omgaan met hun ziekte. Het was interessant te merken dat er openlijk gepraat kan worden over iemands status en er werd verteld dat men op school ook weet wie er positief zijn en dat dit niet uitmaakt. Gedurende de dag hadden we onze privé chauffeur nog bij ons die naarmate de dag vorderde steeds meer ontdooide en van ietwat chagrijnige driver tot een grapjes makende driver ging. Het was erg leuk om te merken hoe je met de enige twee ‘Engelse’ woorden die onze chauffeur kende (‘wow’ en ‘o my God’ ), je toch vrij veel kan zeggen.

De dag erna zijn we ontzettend avonturistisch met scooters op pad gegaan. Het plan was op grotten en een meer te bezoeken, om vervolgens bij de zee te eindigen. Dit alles op basis van een zeer primitief kaartje. Echter, zoals jullie misschien al kunnen raden, de grotten waren toch niet zo vindbaar als we dachten, en na een groot gedeelte van de dag rond te hebben gereden in het Cambodjaanse platteland (genietend van de mooie uitzichten) zijn we toch nog aanbeland op het strand. Dit was een welkome bestemming sinds de wegen erg stoffig en warm waren en wij dus snakten naar een verfrissende duik in de zee. Het was hier overigens wel ‘raar’ dat we in bikini liepen, de meeste vrouwen en mannen dragen hier gewone kleding als ze de zee in gaan. Om ons nog meer awkward te laten voelen werden er foto’s gemaakt door omstanders van die ‘rare westerlingen’.

Een van de dingen die we in Cambodja hebben geleerd is over de Khmer Rouge, een militaire tak van de communistische partij. Nadat belangrijke politieke en militaire figuren Phnom Penh waren ontvlucht trok de Khmer Rouge Phnom Penh binnen en werd Pol Pot de dictator van Cambodja. De stad werd ontruimd en de bevolking werd naar het platteland gedreven. Ambtenaren en militairen van de regering werden geëxecuteerd. We hebben Choeung Ek bezocht, een van de vele killing fields waar tussen 1975 en 1979 minimaal 20.000 mensen zijn omgebracht. Gevangenen van Tuol Sleng (S21) werden hier naartoe gebracht en gedood. Om kogels te besparen werden bijvoorbeeld kinderen doodgeslagen tegen een boom en bij ouderen werd hun hoofd ingeslagen. Op het terrein zijn nog niet alle graven afgegraven waardoor delen van botten en kleding soms nog te zien zijn, die worden een in de zoveel tijd verzameld door werknemers. Er is ook een monument waar veel schedels liggen, gesorteerd op geslacht en manier van overlijden. Tuol Sleng is een oude school die omgetoverd werd door de Khmer Rouge tot gevangenis en martelcentrum. In het museum hangen duizenden foto’s van slachtoffers. Tijdens deze genocide zijn ongeveer 3 miljoen van de 8 miljoen inwoners van Cambodja omgekomen. En toch, ondanks deze verhalen en plekken, zijn er mensen die ontkennen dat deze genocide heeft plaatsgevonden. Je kunt je voorstellen dat deze plek ontzettend veel indruk maakte.

Nadat we weer wat opgevrolijkt waren door een van de heerlijke fruit juices (de watermeloen is het echt een aanrader!) die ze in ons hostel met zwembad maakten, gingen we op pad met een nachtbus. En bij een nachtbus moet je je dus niet stoelen voorstellen die naar achteren kunnen, nee, daarbij moet je je sardientjes in een blik voorstellen. Dat was dus ook hoe we deze nacht hebben doorgebracht. Na enkele keren doodsangsten te hebben uitgestaan omdat we ervan overtuigd waren dat de bus nu toch echt om zou slaan of het ravijn zou instorten (er waren geen ramen dus je kon niet zien wat er om je heen gebeurde) zijn we veilig aangekomen in Siem Raep. Daar hebben we twee dagen lang van Angkor Wat kunnen genieten, een hindoeïstisch tempelcomplex. Oftewel het grootste religieuze bouwwerk ter wereld en niet voor niets benoemd tot UNESCO World Heritage. Het was echt prachtig, we hebben meerdere tempels bezocht, foto’s gemaakt en door de natuur rondgelopen. Als laatste dag in Cambodja hebben we een fietstocht gemaakt naar een meer waar we enkele uren chillend in een hangmat hebben doorgebracht. En toen was het ’s avonds, helaas, al weer tijd om terug te gaan naar Thailand.

Eenmaal aangekomen in Thailand bleek dat ons hostel onze reservering had gecanceld omdat we niet hadden laten weten hoe laat we aankwamen (de vier mails die ze hadden gestuurd zijn nooit aangekomen). Wij vermoeden dat dit te maken had met het feit dat het Sonkrahn was en de prijzen dus nu dubbel zo hoog waren als toen wij hadden geboekt. Het was dus winstgevender om 5 meiden uit het hostel te gooien en 5 andere laatkomers een bed aan te bieden. Aangezien het midden in de nacht was, waren we toch enigszins van ons stuk gebracht (lees: woedend). ‘Gelukkig’ hadden ze in een ander hostel wat voor ons geregeld, de dienstdoende balie-meneer van het doorverwezen hostel wist van niets maar had gelukkig nog wel plek voor ons. Helaas was deze plek niet zo schoon en fijn als dat andere hostel leek, maar we hadden in ieder geval een dak boven ons hoofd! Nadat we de volgende dag besloten hadden om linea recta uit dit hostel te vertrekken hebben we een nieuw hostel kunnen boeken, en een frisse start kon gemaakt worden in Bangkok. En een frisse start it was!

Sonkrahn– voor degene die dat niet weten – is een groot waterfestijn ter ere van oud-en-nieuw. Oftewel, de hele stad was omgetoverd tot een enorm watergevecht. Iedereen deed mee, jong en oud, man en vrouw, toerist en local; het maakte allemaal niet uit. Zeiknat werd je toch wel. Aangezien het nog steeds erg warm was, waren de emmers met ijswater, supersoakers, brandweer- en tuinslangen meer dan welkom. De sfeer was erg gezellig in de stad. Buiten de watergevechten om is het ons ook nog gelukt om wat culturele dingen te zien zoals bijvoorbeeld Wat Arun (Temple of Dawn) die helaas in de steigers stond en zijn we naar een eiland geweest midden in de stad waar alleen maar mensen uit Myanmar wonen. Op de laatste dag hebben we nog een poging gedaan een snakefarm te bezoeken, maar helaas hadden we te weinig tijd. In plaats van de snakefarm hebben we lekker genoten van een voor ons voorlopig laatste hapje Thais eten. De Snakefarm blijft dus nog even op het lijstje staan van ‘things to do before we can go home’ ;)

Momenteel verblijven we dus in India, in een hostel op de campus. Iedereen heeft zijn eigen kamer en badkamer wat echt heel erg fijn is. Sommige dagen zijn lang en vermoeiend; door de hitte, vele mensen maar ook door het tempo waarop de dingen gaan (slooooow, very slow). Het is erg leuk om mensen die hun keuzevak in een ander land hebben gedaan weer terug te zijn en met iedereen bij te kletsen terwijl je ook weer anderen ontmoet. Het is hier wel een grote struggle met de WIFI, die het “andere jaren anders altijd deed” (hhmmm jaja). Maar na 5 dagen is de WIFI toch in orde gebracht, met dank aan de speciale internet commissie die ze hier in het leven geroepen hebben.

Wij gaan hier nog weer even een weekje door, ons volgende bericht zal vanuit Ethiopië komen!

(dit is de link naar enkele foto’s: https://www.flickr.com/photos/132775714@N06/ )

Liefs,

  • 27 April 2015 - 10:30

    Thomas:

    Mooi verhaal lief! Veel plezier daar nog! Niet te hard werken. ;)

  • 27 April 2015 - 12:35

    Tessa:

    Klinkt goed M-L! Veel herkenbare dingen ;) Geniet er nog van en een goeien tijd in Ethiopië!

  • 27 April 2015 - 19:31

    Henriette:

    Veel beleefd en gezien zeg! Leuk om spannende verhalen vooral achteraf:) te lezen. Veel plezier verder!! xxx

  • 28 April 2015 - 00:04

    Marius:

    ha dames,

    klinkt weer als vanouds, never a dull moment.

    Fijne tijd verder!
    xxx

  • 05 Mei 2015 - 10:01

    Jenny En Johan Vinke:

    Fijn om weer wat van je te horen.We kijken uit naar het volgende levensteken.
    Dikke knuffel van oma en opa

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Chrissie & Marie-Louise

Hoi allemaal, Wij zijn op reis! En onze avonturen kun je hier volgen :) Liefs, Chrissie & Marie-Louise

Actief sinds 27 April 2015
Verslag gelezen: 320
Totaal aantal bezoekers 2900

Voorgaande reizen:

04 April 2015 - 30 Juli 2015

Op Avontuur in Azië & Afrika!

Landen bezocht: